Kitabın Adı:

Ölüme Götüren Hastalık

Yazar             :

Søren Kierkegaard     

Çevirmen:

Nur Beier  

Sayfa:

172 

Cilt:

Ciltsiz 

Boyut:

13,5 X 21 

Son Baskı:

17 Eylül, 2020 

İlk Baskı:

17 Eylül, 2020 

Barkod:

9786254491245 

Kapak Tsr.:

Füsun Turcan Elmasoğlu  

Kapak Türü:

Karton 

Yayın Dili:

Türkçe 

 

Orijinal Dili:

Danca 

  

Orijinal Adı:

Sygdommen til Døden 

Søren Kierkegaard’ın Ölümcül Hastalık Umutsuzluk: Varoluş, İnanç ve İçsel Arayışın Felsefesi

Varoluşçu düşüncenin en önemli temsilcilerinden biri olarak kabul edilen Søren Kierkegaard, Ölümcül Hastalık: Umutsuzluk adlı eserinde insanın varoluşsal sancılarını, umutsuzluğu ve inancı inceler. Kierkegaard, insan ruhunun en derin katmanlarına inerken, umutsuzluğu "ölümcül bir hastalık" olarak tanımlar ve bu hastalığın fiziksel ölümle değil, ruhsal bir çöküşle ilgili olduğunu savunur. Kitapta, bireyin kendi varoluşunu keşfetme çabası, umutsuzlukla yüzleşmesi ve Tanrı ile olan ilişkisi derin bir felsefi yaklaşımla ele alınır.

Bu blog yazısında, Ölümcül Hastalık kitabının temel felsefi sorularını analiz ederek Kierkegaard’ın insanın içsel arayışına dair sunduğu düşünceleri geniş bir perspektifle ele alacağız. Umutsuzluk, birey ve Tanrı ilişkisi, varoluşsal kaygı ve inanç konularını Kierkegaard’ın Hristiyan düşüncesi çerçevesinde inceleyerek modern varoluşçuluğa olan etkilerini de tartışacağız.

Giriş: Umutsuzluk Nedir?

Kierkegaard, umutsuzluğu insanın kendi varoluşuyla ilgili bir farkındalık ve yüzleşme süreci olarak tanımlar. Bu farkındalık, bireyin kendi sınırlarını, eksikliklerini ve potansiyelini tanımasıyla başlar. Kierkegaard’a göre, umutsuzluk bir anlamda insan olmanın kaçınılmaz bir sonucudur; çünkü insan, sonlu ve sonsuz, maddi ve manevi, özgürlük ve zorunluluk arasında sürekli bir denge arayışı içindedir. Bu dengenin bozulması, umutsuzluğun temelini oluşturur. Kierkegaard’ın bakış açısıyla umutsuzluk, insanın kendi benliğini tam anlamıyla kavrayamaması ve Tanrı ile olan bağını koparması durumunda ortaya çıkar.

Umutsuzluk, Kierkegaard’ın gözünde sadece bireyin kendi içsel dünyasında yaşadığı bir sıkıntı değildir; aynı zamanda varoluşsal bir hastalıktır. Ancak bu hastalık, fiziksel anlamda ölümle sonuçlanmaz. Aksine, birey, ruhsal bir ölümün eşiğinde yaşar ve bu durum, kişi Tanrı ile olan ilişkisini yeniden kurmadıkça devam eder. Kierkegaard, bu ruhsal hastalığın bireyi içten içe çürüttüğünü ve yaşamını anlamlandırmasını engellediğini savunur.

Umutsuzluğun Farklı Biçimleri: Kendilik ve Kendi Olmamak

Kierkegaard, umutsuzluğun farklı biçimlerini ortaya koyarak bireyin varoluşsal sıkıntılarını daha derinlemesine analiz eder. Ona göre umutsuzluk, iki temel şekilde ortaya çıkabilir: "Kendisi olamamak" ve "kendisi olmak istememek". Bu iki biçim, bireyin kendi benliğini ne derece anladığına ve bu benlikle nasıl bir ilişki kurduğuna bağlı olarak şekillenir.

• Kendisi olamamak: Bu tür umutsuzluk, bireyin kendi potansiyelini gerçekleştirememesi, özgün benliğini kavrayamaması sonucunda ortaya çıkar. Kierkegaard’a göre, birey, dışsal koşullara ve toplumun beklentilerine fazlasıyla bağlı kalarak kendini keşfetme yolculuğunda başarısız olur. Bu, bireyin kendi içsel özgürlüğünü kaybetmesi anlamına gelir.
• Kendisi olmak istememek: Bu tür umutsuzluk ise bireyin kendi benliğinden kaçmaya çalışmasıyla ilgilidir. Kişi, kendi varoluşunun sorumluluğunu almak istemez ve kendi özüne yüzleşmekten kaçar. Bu durum, bireyin kendi varoluşunu reddetmesi ve Tanrı’dan uzaklaşması sonucunda ortaya çıkar. Kierkegaard, bu umutsuzluk türünün, bireyin ruhsal dünyasında derin bir boşluk ve huzursuzluk yarattığını vurgular.

Bu iki umutsuzluk biçimi, insanın kendi varoluşunu anlamlandırma çabası içinde karşılaştığı temel zorlukları ifade eder. Kierkegaard’a göre, insan, kendi benliğiyle yüzleşmedikçe ve Tanrı ile olan ilişkisini anlamadıkça bu umutsuzluktan kurtulamaz.

Umutsuzluğun Evrenselliği: Herkesin Taşıdığı Bir Yük

Kierkegaard’a göre, umutsuzluk insan doğasının evrensel bir parçasıdır. Her birey, bu ruhsal hastalığın potansiyel bir taşıyıcısıdır; çünkü her insan, kendi varoluşunun farkına varmak ve bu farkındalıkla yüzleşmek zorundadır. Ancak çoğu insan, bu umutsuzluğun farkında bile değildir. Kierkegaard, insanları bu farkındalık düzeylerine göre kategorilere ayırır.

• Bilinçsiz umutsuzluk: Birçok insan, umutsuzluk yaşadığının farkında değildir. Kendini dış dünyaya kaptıran bireyler, günlük yaşamın rutininde bu varoluşsal sorunları görmezden gelir. Kierkegaard’a göre, bu bilinçsizlik hali, bir nevi ruhsal uyuşma anlamına gelir.
• Bilinçli umutsuzluk: Bu tür umutsuzluk, bireyin kendi varoluşsal sıkıntılarının farkına varmasıyla başlar. Kişi, kendi içsel dünyasındaki çelişkileri ve eksiklikleri keşfeder. Bu farkındalık, Kierkegaard’a göre bir adım ileri olsa da, umutsuzluğun üstesinden gelmek için yeterli değildir. Umutsuzluktan kurtulmak için bireyin Tanrı’ya yönelmesi gereklidir.

Kierkegaard, umutsuzluğun evrensel olduğunu savunurken, insanın bu umutsuzlukla başa çıkma yetisinin ancak Tanrı ile mümkün olduğunu belirtir. Tanrı’dan uzaklaşan birey, umutsuzluk içinde kaybolur ve bu durum, insanın en temel varoluşsal sorunu haline gelir.

Umutsuzluğun Kişiselleştirilmesi: Bireyin Kendisiyle Yüzleşmesi

Kierkegaard, umutsuzluğu kişisel bir deneyim olarak ele alır ve bu deneyimin bireyin kendi varoluşuyla olan ilişkisini yansıttığını savunur. Umutsuzluk, insanın kendi benliğine karşı duyduğu bir rahatsızlık, bir memnuniyetsizlik halidir. Kierkegaard, bu rahatsızlığı derinlemesine inceler ve bireyin kendi varoluşunu anlamlandırma sürecinde yaşadığı çelişkiler ve kaygılar üzerine odaklanır.

Umutsuzluğun kişiselleştirilmesi, bireyin kendi varoluşunun bilincine varmasıyla başlar. Bu süreçte kişi, kendi eksikliklerini ve sınırlılıklarını fark eder. Ancak bu farkındalık, aynı zamanda bireyi özgürleştirici bir yolculuğa da çıkarabilir. Kierkegaard, umutsuzluğun üstesinden gelmenin, insanın kendini Tanrı ile ilişkilendirerek gerçek anlamda bir benlik bilincine ulaşmasıyla mümkün olduğunu savunur.

Umutsuzluk ve İnanç Arasındaki Bağlantı

Kierkegaard’ın en önemli temalarından biri, umutsuzluğun inançla olan bağlantısıdır. Ona göre, insanın umutsuzluk yaşamasının temel nedeni, Tanrı ile olan ilişkisindeki eksikliktir. İnsan, Tanrı’dan uzaklaştığında kendi varoluşunu anlamlandıramaz ve bu da derin bir umutsuzluğa yol açar. Kierkegaard, umutsuzluğun ancak Tanrı’ya geri dönüşle iyileştirilebileceğini savunur. Bu anlamda umutsuzluk, bireyin Tanrı’ya yönelme ve inancını yeniden kazanma sürecinde önemli bir aşamadır.

Kierkegaard, Hristiyan teolojisi çerçevesinde umutsuzluğu günah ile ilişkilendirir. Umutsuzluk, Tanrı’dan kopuk olmanın bir sonucudur ve bu da bir tür isyan anlamına gelir. Kierkegaard’a göre, insan kendi varoluşunu anlamlandırabilmek için Tanrı’ya muhtaçtır. İnsan, Tanrı ile yeniden bağ kurduğunda, umutsuzluğun yerini bir iç huzur alabilir. Bu nedenle Kierkegaard, inancı umutsuzluğun tek ilacı olarak görür.

Varoluşçuluk ve Kierkegaard’ın Mirası

Søren Kierkegaard, modern varoluşçuluğun kurucu düşünürlerinden biri olarak kabul edilir. Onun umutsuzluk, özgürlük, sorumluluk ve inanç üzerine yazıları, varoluşçu filozoflar üzerinde derin bir etki bırakmıştır. Özellikle Jean-Paul Sartre, Martin Heidegger ve Karl Jaspers gibi düşünürler, Kierkegaard’ın varoluşsal sorunlara dair analizlerinden ilham almışlardır. Kierkegaard, insanın kendi varoluşuyla yüzleşmesinin zorunlu olduğunu savunarak, modern felsefeye yeni bir perspektif kazandırmıştır.

Varoluşçuluk, insanın dünyadaki yerini ve anlamını sorgulayan bir felsefi akımdır. Kierkegaard, bu sorgulamayı Tanrı ile olan ilişkisi çerçevesinde yapar. Ona göre, insanın varoluşunun anlamı, ancak Tanrı’ya olan inançla bulunabilir. Bu da Kierkegaard’ın varoluşçu düşüncelerinin merkezinde yer alır.

Kierkegaard’ın varoluşçu felsefeye yaptığı en önemli katkılardan biri, insanın varoluşsal krizini bir anlam bulma çabası olarak ele almasıdır. Umutsuzluk, bu krizden kurtulmanın bir yolu olarak inancı sunar. Modern varoluşçuluk ise Kierkegaard’ın bu fikirlerini Tanrı merkezli bir perspektiften çıkararak daha bireyselci bir yorumla ele almıştır. Ancak Kierkegaard’ın insanın içsel çatışmalarını ve benliğini keşfetme sürecini ele alışı, varoluşçuluğun en temel unsurlarını şekillendirmiştir.

Sonuç: Umutsuzluktan İnanca Giden Yol

Søren Kierkegaard’ın Ölümcül Hastalık: Umutsuzluk eseri, insanın varoluşsal sıkıntılarına dair derin bir analiz sunan önemli bir felsefi çalışmadır. Umutsuzluk, Kierkegaard’a göre insanın kendi varoluşunu ve benliğini anlamlandırma sürecinde yaşadığı kaçınılmaz bir durumdur. Ancak bu umutsuzluk, insanı Tanrı’ya yöneltebilir ve varoluşsal bir anlam bulma yolunda önemli bir adım olabilir.

Kierkegaard, umutsuzluğu "ölümcül bir hastalık" olarak tanımlasa da, bu hastalığın tedavisinin inançta bulunduğunu savunur. İnsan, ancak Tanrı’ya olan inancını yeniden kazandığında gerçek anlamda bir benlik bilincine ulaşabilir ve umutsuzluktan kurtulabilir. Bu nedenle Kierkegaard, umutsuzluğu insanın Tanrı’ya geri dönüş yolunda bir fırsat olarak görür.

Ölümcül Hastalık, Kierkegaard’ın varoluşsal felsefesinin en önemli eserlerinden biridir ve modern felsefeye olan katkılarıyla derin bir etki bırakmıştır. Umutsuzluk, inanç ve varoluş arasındaki bağlantıları ele alarak, insanın ruhsal dünyasına dair evrensel soruları yanıtlamaya çalışır.