Kitabın Adı:

Dört Talmud Okuması

Yazar             :

Emmanuel Levinas   

Çevirmen:

E. Burak Şaman  

Sayfa:

215 

Cilt:

Ciltsiz 

Boyut:

12 X 20 

Son Baskı:

02 Şubat, 2015 

İlk Baskı:

02 Şubat, 2015 

Barkod:

9786051710112 

Kapak Tsr.:

Begüm Çiçekçi  

Editör:

Melike Odabaş  

Kapak Türü:

Karton 

Yayın Dili:

Türkçe 

 

 

 

Orijinal Adı:

Quatre lectures talmudiques 

 

Michael De Saint Cheron’un "Levinas ile Söyleşi: Yüz Fenomenolojisinden Kopuş Felsefesine 1983-1994" Üzerine Derinlemesine Bir İnceleme

Giriş

Emmanuel Levinas, 20. yüzyılın en önemli filozoflarından biridir. Düşünceleri, etik, fenomenoloji, varlık felsefesi ve Yahudi geleneği gibi çeşitli alanlarda derin etkiler bırakmış, Batı felsefesinin sınırlarını yeniden şekillendirmiştir. Levinas’ın felsefesi özellikle başkasıyla yüzleşme, sorumluluk ve etik üzerine yoğunlaşır. Bu bağlamda, Levinas ile Söyleşi: Yüz Fenomenolojisinden Kopuş Felsefesine 1983-1994 adlı eser, Levinas’ın düşüncelerinin daha da derinleştiği, filozofun düşünsel evrimini gözler önüne seren önemli bir kaynaktır. Bu kitap, Michael De Saint Cheron’un Levinas ile gerçekleştirdiği söyleşilerden oluşur ve Levinas’ın yüz fenomenolojisi ile kopuş felsefesi arasındaki geçişi anlamamıza yardımcı olur.

Kitap, Levinas’ın felsefi düşüncelerinin, özellikle "yüz" kavramı etrafında nasıl geliştiğini ve bu gelişimin onun daha genel felsefi perspektifine nasıl etki ettiğini gösterir. 1983 ile 1994 yılları arasında gerçekleştirilen bu söyleşiler, Levinas’ın etik düşüncelerini, fenomenolojik analizlerini ve dini temalarını anlamak için önemli bir kaynaktır. Bu yazı, Levinas’ın yüz fenomenolojisi ve kopuş felsefesi üzerine yaptığı açıklamaları detaylandırarak, kitabın felsefi içeriğini ve düşünsel arka planını incelemeyi amaçlamaktadır.

Levinas’ın Yüz Fenomenolojisi: Etik ve Ontolojik Bir Yüzleşme

Levinas’ın felsefesinde "yüz" (le visage), insanın başkasıyla olan etik ilişkisini tanımlamak için kritik bir kavramdır. Yüz, yalnızca bir biyolojik özellik değil, aynı zamanda başkasının varlığını ve sorumluluğunu fark etmenin somut bir yolu olarak görülür. Yüz fenomenolojisi, Levinas’ın etik anlayışında temel bir yer tutar. Levinas’a göre, insanın karşısındaki kişinin yüzü, onun varlığına yönelik etik bir çağrı yapar. Bu çağrı, bireyi, başkasının varlığına karşı sorumlu kılar. Bu nedenle yüz, yalnızca görsel bir algı değil, etik bir yükümlülük ve sorumluluğun sembolüdür.

Kitapta, Levinas’ın yüz fenomenolojisinin gelişimi üzerine yaptığı açıklamalar büyük önem taşır. Levinas, yüzün bir nevi "dil" olduğunu söyler; çünkü yüz, yalnızca bir görünüm değil, aynı zamanda başkasıyla kurduğumuz ilişkinin derinliğini ifade eden bir "söz"dür. Yüz, yalnızca bir varlık değil, başkasıyla olan karşılaşmanın anlamını taşır. Bu açıdan bakıldığında, yüzün fenomenolojik bir analizi, insanın diğerine karşı olan sorumluluğunu ve etik yükümlülüklerini anlamak için gerekli bir adım olarak görülür.

Levinas’a göre, yüzle karşılaşmak, bizi başkasına karşı sorumlu kılar. Yüz, sadece bir varlık olarak görünmez, aynı zamanda bir çağrıdır; bir emir gibi başkalarını kabul etme ve onları sorumlu bir şekilde dinleme zorunluluğudur. Yüz fenomenolojisi, insanların birbirleriyle kurdukları ilişkilerde ahlaki bir çağrı oluşturur. Bu düşünce, Levinas’ın felsefesinin merkezinde yer alır ve onun tüm etik anlayışını şekillendirir.

Levinas’ın felsefesindeki etik, yalnızca başkalarına olan sorumlulukla sınırlı değildir. O, bireyi başkalarının varlığına karşı bir tür "hesap verme" yükümlülüğüyle de sorumlu kılar. Yüz, aynı zamanda bir ahlaki emir olarak karşımıza çıkar; çünkü Levinas’a göre, yüzle karşılaşmak, bizi eyleme geçmeye zorlar. Bu, Levinas’ın felsefesinin en radikal yönlerinden biridir. Yüz, bize başkasının varlığını hatırlatırken, aynı zamanda bu varlığın sorumluluğunu da yükler. Bu etkileşim, yalnızca bir dışsal gözlem değil, derin bir içsel değişim ve ahlaki sorumluluk gerektirir.

Kopuş Felsefesi: Yüzden Sonraya Doğru Yeni Bir Anlam Arayışı

Levinas’ın felsefesinde yüz fenomenolojisi, etik sorumluluğun temelini oluştururken, bu kavram zamanla daha derin bir ontolojik sorgulama ile birleşir. Kitapta Levinas, yüz fenomenolojisinden kopuş felsefesine doğru yaptığı geçişi detaylı bir şekilde açıklar. Kopuş felsefesi, onun daha önceki felsefi düşüncelerinden bir ayrılmayı, bir yenilik yaratmayı ifade eder.

Levinas, yüzün ötekiyle kurduğumuz ilişkilerde temel bir etik anlam taşımasının ötesinde, kopuş felsefesinin gerekliliğini dile getirir. Bu felsefe, yalnızca bir varlık anlayışından değil, aynı zamanda bireyin düşünsel yapılarından, geleneksel ontolojik yapılarından da bir kopuştur. Bu anlamda Levinas, felsefesinin merkezine "yeni bir başlangıç" koyar; başkasıyla olan ilişkideki sorumluluğu yeniden şekillendirir. Bu düşünsel kopuş, klasik fenomenolojik yöntemlerden, daha çok etik sorumluluğa dayalı bir felsefi yaklaşıma dönüşü simgeler.

Levinas’ın kopuş felsefesi, fenomenoloji ve etik arasındaki sınırları zorlayan bir yaklaşımdır. Bu geçiş, yalnızca yüz fenomenolojisinin bir aşamasıdır; çünkü yüz, bir çağrıyı ifade etmenin ötesinde, varlıkların ilişki kurmalarını sağlayan bir anlam dünyası inşa eder. Levinas, bu felsefi kopuşla birlikte, daha önce düşünceleri içinde sıkça yer alan ontolojik soruları da bir kenara bırakmış olur. Yüzün sadece bir görsel fenomen olarak kalmayıp, varlıklar arasındaki ilişkiyi sağlayan bir etik bağa dönüşmesi, Levinas’ın felsefesinin evriminde önemli bir dönüm noktasıdır.

Levinas ve Dinin Rolü: Tanrı, Yüz ve Etik Bağlantısı

Kitapta Levinas, felsefi anlayışını sadece bir etik ve fenomenolojik perspektifle sınırlamaz; dini düşünceleri de felsefi sistemine entegre eder. Levinas’a göre, Tanrı ve başkası arasındaki ilişki, insanın etik sorumluluğunu yeniden şekillendirir. Dinin, etik sorumlulukla olan ilişkisi Levinas’ın felsefesinde önemli bir yer tutar. Tanrı, Levinas’ın felsefesinde bir ideal etik figür olarak yer alır ve insanın başkasıyla olan ilişkisini tanımlar.

Levinas, Tanrı’yı, insanın sorumluluğunu sürekli olarak hatırlatan bir figür olarak görür. Tanrı, yalnızca dini bir otorite değil, aynı zamanda başkalarıyla olan etik ilişkilerin derinleşmesini sağlayan bir varlık olarak kabul edilir. Bu bağlamda, Levinas’ın felsefesi Tanrı ile insan arasındaki ilişkiyi de içerir. Levinas’a göre Tanrı’nın varlığı, insanın başkalarına karşı sorumlu olma yükümlülüğünü daha da derinleştirir. Tanrı’nın "yüzü", aynı zamanda insanın etik sorumluluğunu hatırlatan bir kaynaktır. Levinas, Tanrı’yı, insanın etik sorumluluğunu hatırlatan bir figür olarak görmekle, hem dini hem de etik bir perspektif oluşturur.

Levinas’ın felsefesinde Tanrı, ontolojik bir figürden daha çok, etik bir figürdür. Bu, Levinas’ın felsefesinin özgün yönlerinden biridir. Tanrı, varlıkların ya da dünyanın ontolojik düzeninin değil, başkasıyla olan etik ilişkinin derinliğini belirleyen bir figürdür. Tanrı, yalnızca insanların yaşamına anlam katan bir varlık değildir; aynı zamanda, başkalarıyla olan ilişkimizdeki sorumluluğu artıran, sorumluluğumuzu sürekli olarak hatırlatan bir "yüz"dür.

Sonuç: Levinas’ın Felsefesinin Derinlikleri

Michael De Saint Cheron’un Levinas ile Söyleşi: Yüz Fenomenolojisinden Kopuş Felsefesine 1983-1994 adlı eseri, Levinas’ın düşüncesinin evrimini anlamak için büyük bir öneme sahiptir. Kitap, Levinas’ın yüz fenomenolojisinden kopuş felsefesine geçişini, onun etik ve felsefi düşüncelerindeki dönüşümü detaylı bir şekilde ele alır. Levinas’ın felsefesi, yalnızca Batı felsefesiyle değil, aynı zamanda din, toplum ve insanlıkla ilgili temel sorularla da ilgilenir. Yüz fenomenolojisi ve kopuş felsefesi, Levinas’ın ahlaki ve etik düşüncelerinin temellerini atarken, aynı zamanda birey ve toplum arasındaki ilişkiyi derinleştiren önemli bir araç sunar.