Kitabın Adı:

Felsefe Tarihi 8: XX. Yüzyıl - Felsefeler ve Bilimler  

Yazar             :

Umberto Eco ve Riccardo Fedriga   

Çevirmen:

Çiğdem Dürüşken  

Sayfa:

660 

Cilt:

Ciltsiz 

Boyut:

12 X 20 

Son Baskı:

06 Mayıs, 2024 

İlk Baskı:

13 Kasım, 2014 

Barkod:

9786051069593 

Kapak Tsr.:

Begüm Çiçekçi  

Editör:

Eyüp Çoraklı  

Kapak Türü:

Karton 

Yayın Dili:

Türkçe 

Orijinal Dili:

Latince 

Orijinal Adı:

Confessiones 

 

 

St. Augustinus’un "İtiraflar" Eseri Üzerine Derinlemesine Bir İnceleme: İnsan Doğası, Tanrı ve İman Arayışı

Giriş

St. Augustinus’un "İtiraflar" adlı eseri, Batı felsefesi ve Hristiyan teolojisi açısından temel taşlardan biri olarak kabul edilir. Eser, sadece bir otobiyografi olmakla kalmaz, aynı zamanda iman, Tanrı, insan doğası ve ahlaki sorumluluklar üzerine derin düşünceleri içerir. Augustinus, bu eseri yazarken, gençliğinde yaşadığı günahları, içsel çatışmalarını, Tanrı'ya olan yolculuğunu ve nihayetinde imana nasıl kavuşturulduğunu anlatır. "İtiraflar," derin bir içsel hesaplaşma ve kendini anlama arayışıdır. Bu yazıda, Augustinus’un "İtiraflar"ını, onun felsefi ve teolojik anlayışları, insanın Tanrı ile olan ilişkisi, günah kavramı, özgür irade ve ahlaki sorumlulukları bağlamında inceleyeceğiz. Eserin, sadece bir bireyin günahlarını itiraf etmesinin ötesinde, insanın Tanrı ile olan ilişkisini, iman arayışını ve içsel dönüşümünü nasıl ele aldığını tartışacağız.

1. Eserin Yapısı ve Temel Amacı

"İtiraflar," temelde bir tür içsel monologtur; Augustinus, Tanrı'ya yönelerek, kendi günahlarını ve Tanrı'nın kendisini nasıl dönüştürdüğünü anlatır. Eser, 13 kitaptan oluşur ve her bir kitap, Augustinus’un yaşamındaki farklı bir dönemi ya da önemli bir düşünsel gelişimi ele alır. Eserde, Augustinus’un yaşamı boyunca duyduğu içsel çatışmalar, kendi kusurları ve Tanrı’nın ona gösterdiği lütuf arasındaki ilişkiyi anlatan derin bir hesaplaşma vardır. "İtiraflar"ın temel amacı, sadece bir kişisel özeleştiri sunmak değil, aynı zamanda insanın Tanrı ile olan ilişkisini keşfetmesidir.

Augustinus, bu eser aracılığıyla Tanrı’ya olan itiraflarını yaparken, aynı zamanda insanın Tanrı’ya yönelmesinin gerekliliğini, insanın içsel boşluğunun yalnızca Tanrı tarafından doldurulabileceğini vurgular. İtiraf, sadece bir özür dileme değil, aynı zamanda Tanrı'nın mutlak gücünü ve rahmetini kabul etme sürecidir. Augustinus'un yazma amacının bir yandan Tanrı’yı yüceltmek, diğer yandan kendi günahlarını itiraf etmek olduğunu söyleyebiliriz. Bununla birlikte, "İtiraflar"da önemli bir diğer tema, Tanrı'nın insanları kurtarma konusundaki lütfu ve bağışlayıcılığıdır.

Eserin başında, Augustinus Tanrı'ya karşı duyduğu aşkı ve şükranı dile getirir. Bu şükran, onun kurtuluş yolundaki ilk adımını simgeler. Kitap boyunca, Tanrı’nın bu kurtuluş yolundaki işlevi ve insanın bu yola nasıl çıkacağı soruları işlenir. Augustinus, yaşamındaki her dönüm noktasında Tanrı’nın rehberliğine duyduğu minnettarlığı dile getirir. Eserin ilerleyen bölümlerinde, Augustinus’un iman yolculuğu daha belirgin hale gelir ve bu yolculuk, bir inanç krizinin ötesinde, insanın Tanrı ile birleşmesinin hikâyesidir.

2. Günah ve İnsan Doğası Üzerine Düşünceler

Augustinus’un yaşamındaki en büyük içsel çatışma, günah ve insan doğası üzerine düşündükleriyle şekillenmiştir. Eserin ilk kitaplarında, gençlik yıllarındaki günahları ve içsel boşluk arayışları detaylı bir şekilde ele alınır. Augustinus, gençliğinde hayatta anlam arayışıyla birlikte başta hristiyanlık olmak üzere pek çok farklı felsefi ve dini görüşle de ilgilenmiştir. Ancak o dönemde insanın günahkar doğasının farkında değildi ve Tanrı’ya olan uzaklığı, onu pek çok yanlış yola sürüklemiştir. Augustinus, gençliğinde maddi hazlar, şehvet ve dünyevi arzulara kapılarak Tanrı'dan uzaklaşmış ve bu nedenle derin bir içsel boşluk hissetmiştir.

Augustinus, insan doğasının Adem'in düşüşüyle bozulduğunu savunur. Bu bağlamda, insanın doğasında var olan günah, Tanrı’ya yaklaşmasını engeller. O, insanın özgür iradesine rağmen, Tanrı'nın yardımı olmadan asla gerçek anlamda iyi olamayacağına inanır. Buradaki temel sorun, özgür iradenin yanı sıra, insanın Tanrı’nın yönlendirmesine ve lütfuna ihtiyacı olmasıdır. Augustinus, insanın Tanrı’ya yönelmesinin ancak Tanrı'nın lütfuyla mümkün olduğunu söyler. İnsan, her zaman Tanrı’ya yaklaşmak için bir itiraf sürecine ihtiyaç duyar. Bu nedenle, eserinin bir kısmı, insanın günahlarını anlaması ve Tanrı’dan affedilmesi sürecine adanmıştır. Bu bağlamda, Augustinus'un "günah" anlayışı sadece bireysel bir hatadan öte, insanın doğasında var olan temel bir zayıflıktır. Bu zayıflık, insanın Tanrı'ya yaklaşmasını engeller.

3. Tanrı’nın Varlığı ve İman Arayışı

"İtiraflar," sadece bir günah çıkarma veya kişisel özeleştiri eseri değildir; aynı zamanda Tanrı’nın varlığı, insanın Tanrı ile olan ilişkisi ve Tanrı’nın insan üzerindeki mutlak etkisi üzerine derin bir düşünmedir. Augustinus, Tanrı’yı hem yaratıcı hem de aşkın bir varlık olarak kabul eder. Tanrı, her şeyin başlangıcıdır ve her şeyin bir amacı vardır. İman, Augustinus için Tanrı’yı kabul etmek ve O'na güvenmekten geçer. Augustinus, her şeyin Tanrı tarafından yaratıldığını ve Tanrı’nın mutlak egemenliğini kabul eder.

Eserde, Augustinus’un iman yolculuğu çok açık bir şekilde anlatılır. Tanrı’ya olan inancı zamanla gelişmiş, ancak bu süreç kolay olmamıştır. İlk başta, hristiyanlığı anlamaktan çok uzak olan Augustinus, mantık ve akıl ile Tanrı’yı bulmaya çalışmıştır. Ancak, iman ve akıl arasında bir çatışma yaşar. Augustinus’un Tanrı’yı anlamaya yönelik çabaları, zaman zaman onun aklının sınırlarına dayanmış, Tanrı'nın aşkın ve mutlak doğasını anlamada zorluklar yaşamasına neden olmuştur. Ancak nihayetinde, iman ve akıl arasında bir denge kurarak Tanrı'yı kabul etmiştir. Tanrı'ya olan inancı zamanla derinleşmiş, Tanrı'nın varlığını her şeyin temeli olarak kabul etmiştir.

İman, Augustinus’a göre Tanrı’nın varlığını kabul etmekle birlikte, insanın içsel bir dönüşüm geçirmesini de gerektirir. Bu dönüşüm, insanın kendi egoizminden kurtulmasını ve Tanrı’ya teslim olmasını ifade eder. Tanrı’ya olan iman, insanın derinliklerine işleyen bir sevgi ve teslimiyet gerektirir. Bu iman, akıldan öte bir kalp ve ruhsal arayışa dayalıdır. Bu bağlamda, Tanrı’ya olan iman, insanın en derin içsel çatışmalarını çözmesine olanak tanır.

4. Özgür İrade ve Tanrı’nın Lütfu

Augustinus’un özgür irade anlayışı, onun Hristiyan teolojisine olan katkılarından biridir. Augustinus’a göre özgür irade, insanın Tanrı tarafından verilen en büyük armağanıdır. Ancak özgür irade, insanı doğru ve yanlış arasında seçim yapmaya da zorlar. O, insanın Tanrı'nın yasalarını özgür iradesiyle ihlal ettiğini, ancak Tanrı'nın lütfu sayesinde her zaman geri dönebilme şansının olduğunu savunur.

Özgür irade, Tanrı'nın insanlara bahşettiği bir şeydir, ancak bu özgürlük Tanrı’dan bağımsız değildir. İnsan, Tanrı'nın lütfu sayesinde kendini doğru yolda bulabilir. Tanrı’nın lütfu, insanın tüm kusurlu doğasına rağmen ona doğru yolu gösterir. İnsan, Tanrı'nın rehberliğine ve lütfuna ihtiyaç duyar. Bu özgür irade ve Tanrı'nın lütfu arasındaki ilişki, Augustinus'un felsefesindeki temel dinamiklerden biridir. Augustinus, özgür iradeyi insanın en büyük gücü olarak görse de, Tanrı'nın rehberliğini de bir zorunluluk olarak kabul eder. İnsan, Tanrı'nın mutlak rehberliği olmadan doğru yolu bulamaz.

5. Tanrı ile Birlik: Kurtuluş ve Mutluluk

Augustinus’a göre, insanın gerçek mutluluğu Tanrı ile birliktedir. Tanrı’ya ulaşmak, insanın içsel huzur ve barışa kavuşması için gereklidir. İnsan, dünyadaki geçici zevkler ve hazlar peşinden koşarak gerçek mutluluğu bulamayacaktır. Ancak, Tanrı’ya yönelerek, O’nun mutlak sevgisini ve rahmetini kabul ederek gerçek mutluluğu bulabilir. Eserde Augustinus, Tanrı ile birleşmenin yalnızca bir inanç meselesi değil, aynı zamanda bir içsel dönüşüm süreci olduğunu vurgular. Tanrı, insanı sadece yaratmakla kalmamış, aynı zamanda insanın kurtuluşuna da rehberlik etmektedir.

Kurtuluş, Augustinus’a göre Tanrı’nın lütfu sayesinde mümkündür. İnsan, Tanrı'nın iradesine teslim olduğunda, Tanrı ona kurtuluşu vaat eder. Bu kurtuluş, dünya hayatının ötesinde bir sonsuz mutluluğa yol açar. Tanrı ile birleşme, insanın en yüksek amacıdır ve bu birleşme, Tanrı'nın sevgi ve rahmeti ile sağlanır.

Sonuç

St. Augustinus’un "İtiraflar"ı, insanın Tanrı ile olan ilişkisini, özgür irade ve ahlaki sorumluluklarını derinlemesine ele alır. Augustinus, bu eseriyle sadece kendi yaşam öyküsünü anlatmakla kalmaz, aynı zamanda insan doğasının evrensel meselelerine de ışık tutar. "İtiraflar," Tanrı’ya olan inancın, içsel dönüşümün ve günahın affedilmesinin hikayesidir. Augustinus’un düşünceleri, Hristiyanlıkla ilgili temel soruları ele alırken, insanın Tanrı’yla olan yolculuğunun bir örneği olarak tarihe geçmiştir. Tanrı'nın mutlak gücüne ve sevgisine duyduğu derin inanç, insanın içsel huzura ve gerçek mutluluğa ulaşabilmesinin anahtarıdır.